Politici citeren dagelijks de uitspraak dat het kabinet met één mond dient te spreken. Gisteravond was het nog Alexander Pechtold, die daarbij refereerde aan artikel 45 van de grondwet, lid 3. Zoals gebruikelijk zat Pechtold er ook deze keer er weer naast. Geen journalist die hem hierop wijst. Omdat ik het met één woord spreken een monstrum vind, heb ik het desbetreffende wetsartikel in de grondwet opgezocht. Speciaal voor Alexander en ook voor de journalisten voor wie tweemaal met hun muis klikken op hun computer teveel is, volgt hier artikel 45:
Art. 45.
-1. De ministers vormen tezamen de ministerraad.
-2. De minister-president is voorzitter van de ministerraad.
-3. De ministerraad beraadslaagt en besluit over het algemeen regeringsbeleid en bevordert de eenheid van dat beleid.
.
Grondwet
Lid 3 is gematigd. Veel gematigder dan de leden van de oppositie ons willen doen geloven. Lid 3 gaat niet over het beleid van de regering, maar over het algemeen beleid van de regering. Verder, en dat is wel het belangrijkste, staat er helemaal niet dat de ministerraad met één mond praat. Er staat dat de ministerraad de eenheid van het beleid van de regering bevordert.
Monstrum
Gelukkig dat de grondwet zo mild is. Ik kon me ook niet voorstellen dat de grondwet de vrijheid van meningsuiting van individuele ministers zou beperken. Het met één mond moeten spreken, is een onhoudbaar voorschrift. Het zou betekenen dat een minister aan geen enkele discussie buiten de ministerraad zou kunnen deelnemen. Want hoe moet zij weten wat het standpunt van de regering is over bijvoorbeeld zaken die nog nooit aan de orde zijn geweest in de ministerraad.
