Interferenties

Iedereen heeft er wel een mening over: Mauro mag blijven. Van mij mag hij ook blijven. Wat mij vooral opvalt is het gehuichel van de oppositie-partij PvdA.

Het is moeilijk om sympathie te hebben voor politici die een zelfverklaard monopolie op morele superioriteit hebben. Dan heb ik het niet over de PVV: de Tweede Kamerleden van die partij hebben een zelfverklaarde superieure domheid. En afgezien van Geert Wilders kan ik mij wel vinden in die constatering.

Nee, ik bedoel Groen Links en SP en ook regelmatig de PvdA. Laten we even wat feiten op een rij zetten:

1. Kleermaker van Turkse afkomst, Zekeriya Gümüş, die zich vrijwillig had gemeld na een oproep van de regering werd uitgezet door PvdA staatssecretaris Elisabeth Schmitz in 1997. Deze uitzetting vond plaats ondanks een nationaal protest.
2. Sinds Januari 2001 kent Nederland een veel strengere vreemdelingenwet Deze wet wordt ook wel genoemd de wet-Cohen, naar de toenmalige PvdA secretaris Job Cohen verantwoordelijk voor het tot stand komen van die wet.
3. In 2009 wijst PvdA-staatssecretaris van Justitie Nebahat Albayrak de asielaanvraag van de Angolese asielzoeker Mauro af. Ook deelt ze hem mede dat ze weinig heil verwacht van zijn eventuele aanvraag voor een studievisum.
4. Nu komt PvdA-Tweede Kamer lid Hans Spekman, arbeideristisch gekleed en met overslaande stem – bewust van de zoemende camera’s – melden, let wel: namens de gehele PvdA fractie, dat het onmenselijk is om Mauro terug te sturen.

Geconfronteerd door RTL4 en Volkskrant met deze ommezwaai in de PvdA-houding meldt Spekman dat hij niet inconsequent is want hij had destijds ook al geprotesteerd bij zijn eigen staatssecretaris. En bij dit antwoord liet de pers het. Maar dat antwoord geeft geen pas. Dat het individuele kamerlid Spekman destijds protesteerde is van generlei belang. Het feit dat het beleid van Albayrak – stilzwijgend – in 2009 de toestemming had van de PvdA-fractie en uiteraard ook van leider Wouter Bos, dat is politiek relevant.

Moraalridder als ik ben , met zelfverklaarde morele superioriteit, zou ik het op prijs hebben gesteld als Spekman zou hebben gemeld in het Tweede Kamerdebat, zonder tranen (laat dat maar aan Maxima over) :

Geachte Minister Leers, ik verzoek u om Mauro asiel te verlenen. Ik doe dit verzoek namens de gehele fractie, die nu inziet dat ze destijds onterecht het beleid van staatssecretaris Abaryak heeft gesteund, dan wel na heeft nagelaten dit beleid te corrigeren. Dat spijt ons. Maar we willen graag onze fout goed maken.

Wat ook een interessant scenario zou zijn geweest als Spekman zijn woordvoerderschap over asielzaken voor één keer had overgedragen aan zijn collega-Kamerlid Albaryak. Maar zoals u weet: Kamerleden beschermen hun eigen woordvoerderschap met hun leven, want principe of niet, de camera gaat voor.