Interferenties

Alle kranten en alle internetsites brachten vorige week het nieuws dat de minister van Justitie, Ernst Hirsch Ballin,  een brief naar de Kamer heeft gestuurd ten einde de exorbitante kosten die incassobureau’s in rekening brengen, in te perken. Geen krant of site geeft de link naar de brief, dus doe ik het maar: brief aan Kamer. Het plan van de minister is om het Burgerlijk Wetboek (BW) artikel 6:96 (boek 6, artikel 96) en artikel 242 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering aan te passen om dan met een Algemene Maatregel van Bestuur de invulling te regelen en regelmatig aan de tijd aan te passen. Volgens mij is er een tekortkoming in het BW en de bovengenoemde aanpassing van de minister laat dat hiaat intact: de wetgever gaat ervan uit dat de vordering terecht is, tenzij door de rechter in een uitspraak het tegendeel is vastgesteld. Dat betekent dat zolang er geen rechterlijke uitspraak is de wetgever aan de kant staat van de schuldeiser. Ook als de vordering onterecht is.

Waarom huren bedrijven een incassobureau in?
Bedrijven huren incassobureau in omdat zij zelf geen zin hebben, of niet de kennis in huis hebben, om een lastige  vordering te innen. Incassobureau’s  kunnen werken als dienstverlener voor bedrijven, in dat geval blijft de schuldeiser eigenaar van de vordering. Maar vaak gebeurt het dat het incassobureau de vordering koopt van de schuldeiser. Uiteraard tegen een veel lager bedrag dan de oorspronkelijke vordering. Als een schuldeiser een vordering verkoopt, dan heeft hij in ieder geval een gedeelte van zijn geld gekregen en wordt de koper de schuldeiser.

Een andere variant is dat bedrijven al hun facturen laten innen door een incassobureau. Het voordeel daarvan voor het bedrijf is dat er geen financiële relatie meer bestaat tussen bedrijf en klant. Dergelijke bedrijven krijgen ook nooit te maken met klachten over rekeningen, omdat de helpdesk van het bedrijf zal melden tegen een klagende klant  “Wij hebben al ons betalingsverkeer uitbesteed”.

Mijn ervaring met incassobureau’s
Ik heb zeker in de afgelopen tien jaar vijf keer te maken gehad met een incassobureau, waaronder Intrum Justitia en Famed. In al deze gevallen was de vordering onterecht en veroorzaakt door slechte administratie bij de oorspronkelijke schuldeiser en/of bij het incassobureau, of een slechte communicatie tussen incassobureau en oorspronkelijke schuldeiser.

Nu vind ik het ontvangen van zo een brief van zo een incassobureau altijd weer leuk. Ik weet dat ik die strijd altijd win. Al worden de enveloppen steeds kleurrijker en de brieven steeds dreigender met steeds vettere aanhef  “Allerlaatste waarschuwing  .. ” Mijn huisgenoot wordt er echter heel erg nerveus van en zij kan er niet van slapen, wat ik ook zeg ter geruststelling.

Mijn advies aan consument
Als u te maken krijgt met een incassobureau en het betreft een terechte vordering: schaam u en betaal onmiddellijk.

Fax of aangetekend
Als het een onterechte vordering betreft, wordt het spannend. Stuur het bureau nooit een email en telefoneer nooit met ze. Ik bedoel echt nooit. Sta ze dus ook niet telefonisch te woord als ze u bellen. Telefonische gesprekken kunnen nooit als bewijs dienen en de inhoud van afspraken gemaakt per telefoon liggen niet vast. Het incasso-bureau zal òf het telefoongesprek ontkennen òf de inhoud van het gesprek in uw nadeel uitleggen. U heeft daar geen verweer tegen. Verzend alle correspondentie per fax. Schakel wel de ontvangstmogelijkheid van uw fax uit.  Natuurlijk kan het verzenden ook per aangetekende brief, maar dat is veel duurder en een fax heeft meestal dezelfde juridische waarde als een aangetekende brief. Als uw tegenstander, want dat is het incassobureau, zijn faxnummer verbergt, vindt u dat nummer wel met Google. Een faxen versturen kan per computer (inclusief laptop) in combinatie met vaste telefoonlijn en modem. Heeft u geen modem en wel een vaste telefoonlijn: koop dan een modem (PCI of USB). Is een uitstekende investering.  Om voor uw rechten als consument op te komen. Sommige mobiele telefoons kunnen ook gebruikt worden om vanaf PC  een faxbericht te zenden.

Uw fax-correspondentie bevat de volgende passages:

Uw vermeende vordering berust op administratieve uwerzijds, zoals  ik hierboven uitgebreid heb uitgelegd.

Mocht ik merken dat uw onterechte vordering mij elders financiële dan wel immateriële schade berokkent, onder andere maar niet uitsluitend omdat u deze onterechte vordering bij waarborg-instanties heeft aangemeld, dan zijn alle kosten om mijn goede naam te herstellen, geheel voor uw rekening.

[Uw laatste zinnen zijn dan altijd:]
Indien ik binnen tien dagen na dagtekening van deze brief van u geen schriftelijk, gemotiveerd, antwoord heb ontvangen, dan neem ik aan dat u met mijn voorstelling van zaken [of met mijn voorstel indien uw brief een voorstel bevat] akkoord ga.

Ik wijs u er op dat indien ik genoodzaakt word om verder met u over deze onterechte vordering te corresponderen ik gedwongen zal zijn om administratiekosten bij u  in rekening te brengen. Deze kosten worden begroot op c.a. 20 euro per pagina (ex BTW) en dienen binnen 14 dagen na ontvangst van mijn factuur te worden betaald. Verzoeke bij correspondentie altijd ons referentie-nummer te vermelden.

De rechter zal de door u opgelegde termijn van tien dagen altijd redelijk vinden. En het incassobureau weet dat. Als het echt een onterechte vordering betreft, werkt bovenstaand paardenmiddel geheid. Wat ik ook wel toevoeg in mijn schriftelijke antwoord,  nadat ik de eerste brief met melding van de vordering (of van acceptgiro) heb ontvangen: “U kunt zich de moeite besparen om mij nog meer aanmaningen te sturen, aangezien geen daarvan tot betaling van mijn kant zal leiden. Ik adviseer u, indien u ook na lezing van bovenstaand verweer,  blijft volharden om u maar meteen tot de kantonrechter te wenden.”

Mijn advies aan Hirsch Ballin
In de discussie in de Tweede Kamer, in de media en ook in de brief van de minister wordt een  belangrijk aspect van probleem van incasso over het hoofd gezien: n.l. die van het sturen van onterechte facturen. In mijn situatie waren 100% van de vorderingen (N=5) waarin een incassobureau werd ingeschakeld onterecht. Ik heb er geen betaald en ook nooit werd ik hiervoor voor de rechter gedaagd. Voor incassobureau’s zijn onterechte vorderingen geen probleem. Het personeel hebben ze toch al in dienst en dat krijgt een beloning per geïnde vordering. Het versturen van onterechte facturen kost zo’n bureau een schijntje. Maar sommige consumenten schrikken zich wezenloos en betalen uit angst een onterechte vordering en het incassobureau heeft zijn zin en zijn winst. Deze malversaties kunnen alleen maar gestopt worden als het een schuldeiser of een incassobureau geld kost om een onterechte factuur te versturen. Mijn advies is om in het begrip onterechte vordering op te nemen in het wetboek.

Vordering: terecht of onterecht
Als een schuldenaar zonder probleem betaalt, dan was de vordering terecht. Spijt over onterecht betaalde rekeningen leidt indien het grote bedragen zijn tot de gang naar de rechter.

Als de schuldeiser en de vermeende schuldenaar van mening verschillen, is er een probleem.  Als dit probleem leidt tot een proces regelt de rechter wie de kosten moet betalen. Als het niet komt tot een proces zijn er drie mogelijkheden:

1. Vermeende schuldenaar erkent alsnog de schuld. Hij moet dan de schuld betalen en ook opdraaien voor de kosten (de hoogte van deze kosten wil de minister dus aan banden leggen)
2. Schuldeiser erkent zijn fout. Trekt zijn vordering in. Mijn voorstel is dat de onterecht beschuldigde recht heeft op schadevergoeding: 20 euro per 300 woorden (exclusief bijlagen) relevante correspondentie (fax of aangetekende brief) plus eventuele kosten aantekenen.
3. Schuldeiser en vermeende schuldenaar blijven van mening verschillen, maar schuldeiser geeft zijn pogingen op. Zoals bijvoorbeeld blijkend uit het nalaten van het voeren van correspondentie gedurende zes aansluitende weken. Ook in dat geval betaalt de schuldeiser de kosten, zoals onder punt 2 aangegeven, aan de vermeende schuldenaar, met dien verstande dat de schuldeiser daarmede zijn vordering niet opgeeft.

Samenvatting
Als er in de maatschappij een onredelijke machtsongelijkheid bestaat tussen een instantie en de individuele burger dan dient de samenleving dat evenwicht te herstellen. In de strijd tussen incassobureau en individu staat de laatste zeer zwak. Wanner mijn voorstel wordt meegenomen om incassobureau’s te laten boeten voor het opeisen van onterechte vorderingen, worden de krachtsverhoudingen evenwichtiger en eerlijker. Een incassobureau laat het dan wel uit zijn hoofd om met hagel op consumenten te gaan schieten. Want ieder consument kan nu terug schieten

Waarschuwing voor convenant
Indien machtige partijen aan banden dreigen te worden gelegd door de wetgever komen deze partijen altijd op de proppen met het aanbieden van een convenant. Een convenant moet onder alle omstandigheden, dus ook in dit geval, afgewezen worden. Want als deze partijen zeggen dat een aanpassing van de wet niet nodig is omdat de praktijk nu al verbeterd is, hoeven ze ook geen bezwaar te hebben tegen deze wetgeving. Als ze daarentegen toegeven dat ze het in het verleden niet goed gedaan hebben, maar dat ze nu beloven d.m.v een convenant hun leven te beteren, lijkt nieuwe wetgeving juist op zijn plaats.