| donderdag 8 maart, 2012 om 22.33 | door Ad Lagendijk |  |
Vandaag in de trein van Rotterdam naar Amsterdam wilde ik mijn afval, plastic verpakking en koffiebekertje, in een afvalbakje doen. Meestal zijn ze zo klein dat er maar heel weinig in kan. Ik dacht dat ik geluk had toen ik merkte dat er wel twee van die afvalbakjes waren. Helaas was ik mijn schroevendraaier vergeten, want anders had ik het tafeltje van de wand kunnen schroeven, om toch nog bij de bakjes te kunnen. Zonder de tafel te verwijderen, kon het bekertje er echt niet in.
| vrijdag 10 februari, 2012 om 8.40 | door Ad Lagendijk | |
Gisteren moest ik in Hoofddorp zijn. Voor mij is de Haarlemmermeerpolder altijd weer een confrontatie: ik ben er geboren. In de zesde klas van de lagere school liepen we van Badhoevedorp naar Hoofddorp om aldaar te worden getrakteerd op een Dik Trom film.
Hoofddorp is verwoest door de vooruitgang. Lelijker dan dat kan je het niet krijgen. Allemaal onze eigen schuld. Als de prijs van product het enige criterium is, krijg je Hoofddorp.
| vrijdag 29 januari, 2010 om 18.10 | door Ad Lagendijk | |
Als ik met de trein reis, doe ik dat altijd eerste klas. Ja, ja, ik hoor uw reacties al: Wat een patser.
| dinsdag 15 september, 2009 om 16.12 | door Ad Lagendijk | |
Dit verhaal is een aaneenschakeling van treurigheden die je overkomen als je een kaartje voor de Thalys wil boeken.
Klein leed
Als regelmatige NS-reiziger leer je om je bij ongemak neer te leggen. Van groot tot klein leed. 
Het is altijd weer een verrassing voor de treinreizigers die uit gaan stappen aan welke kant van de trein ze eruit moeten. In Duitsland wordt de uitstapkant omgeroepen: “In Fahrtrichtung links aussteigen“. Ik heb wel eens aan een conducteur gevraagd waarom hij die informatie niet omriep. “Ach, mevrouw, voor mij is het ook telkens een verrassing aan welke kant we moeten uitstappen. We kunnen het dus niet omroepen”, was zijn oprechte antwoord.
